Vogue Girl (VG): To have an interview in
Lankawi, Malaysia, with a glass of “Monkey Funky” cocktail right in front of
us, it is like a dream. The shooting that lasted for the whole day yesterday
must have been tiring, how did you spend the day today?
Lee Jong Suk: I rested like “pu-u-u-uk”*, it’s
been a long time since I rested like that. I was going to roll around and wake
up late but somehow got up early. Around 8:30am, I think? After breakfast, I
went back to the room to watch “One Piece” (recently I am super into this
anime), then I would read my scripts. swimming and do some tanning. I’m not the
type to tan easily so no idea how that would turn out. Then I washed up, had
dinner, and now is having a cocktail here. So it was a relaxing day like out of
a dream?
* pu-u-u-uk sounds like a collapsed balloon,
expressing complete rest from exhaustion
VG: Staff members have mentioned that “Lee Jong
Suk doesn’t just sweat, but his sweat flows like the dams have broken”, but you
seem to have settled in nicely right now. Anything that’s particularly
inconvenient?
LJS: I am the legendary “sweating guy” (laughs).
There’s not much I can do to stop it, I’ve tried many ways but they don’t seem
to work on me. Using wet wipes to constantly dry myself off seems to be the
best method so far, and when filming in hot locations like now, I would try to
keep all my movement as small as possible.
In “No Breathing”, I am playing a swimmer, so I am adjusting
my diet. So I can’t eat as much as I’d want, even though the food here is
surprisingly to my taste. Especially the tiger prawns I had just now, they were
so good, even better than lobsters!
VG: After “School 2013”, everyone was so curious
about what project you would pick next. No matter how you look at it, “No
Breathing” would be your first project as a lead man, how did you decide upon
it?
LJS: It is my first time being lead in a
complete sense. The script was received right after “Secret Garden” ended, so
it’s been developing for 2 years already. The director takes care of me like
his own brother and is so considerate towards me, which is why I am going into
filming with a grateful heart. Of course, to train up my body in such a short
time is going to very tiring…
VG: You’re only having bananas for dinner, is
that okay?
LJS: I’m also living on sweet potatoes and
chicken breast meat. (laughs) Actually, rather than the diet, exercise and
swimming is more tiring. I don’t know how to swim at all, and I’ve only just
managed to learn freestyle. Now I go to the swimming pool between 11pm and 1am,
practising every day from Monday to Saturday. I can do it, right?
VG: Just looking at your body type, one would
think you are born to be a swimmer. I hear that you would always check the
monitors for your own performance. How do you view your own acting from that
standpoint?
LJS: Well, I’ve acted in sitcoms and been an MC
before, and in my opinion, the public didn’t see me as an “actor”. Therefore, I
went into “School” with the determination like that goes into sharpening a
sword. It’s too much to hope that the public will see me as a “great actor”,
but I want very much to be considered as an actor, at the very least.
As you may know, the drama was very successful. Afterwards,
I did receive a lot of offers, but they were all for high school student roles.
I really wished to show a different side of myself in my next project, since I
was worried about being typecast. However, when you think about it in a
different perspective, there is really no period in your life that is as
enriching to acting as the “stormy and fiery years” of being a teenager. If I
don’t take these roles now, then when? I want to go on the offense. I made up
my mind to start off with the things that I can do best in now and slowly
polish my skills. Even though there are still a lot of shortcomings, but I am
growing. There were many things that I found hard to do in “High Kick”, but
they became much easier in “School”.
VG: You are also appearing in the film “The Face
Reader”. And the drama “I Can Hear Your Voice” has also started filming. It
seems you are really the trend these days.
LJS: Who knows? It could still just a bubble
popularity. Let’s wait and see. (laughs). In “The Face Reader”, I play the son
of an aristocrat fallen from glory, trying to return glory to the family name.
My costume looks just like those of a beggar. My father, who is a face reader,
wants to live a normal life no matter how hard it becomes. What happens next
would go into spoiler territory so I’ll stop here.
In the very first scene I did, I had to be slapped in the
face by Song Kang-ho sunbaenim. We shot for a long time to achieve a realistic
take; I think I got slapped for 20 times. To be honest, sometimes I would dodge
the slaps just by automatic reflex and wasn’t able to convey the pain properly.
But one must endure this for it to turn out nicely on the screen. As for the
drama, I play a supernatural person, which is a role I have always wanted to
attempt. It’s a bold project.
VG: Even though you can’t drink at all, you
filmed a CF for it. Are there any interesting episodes for that?
LJS: I don’t know what alcohol takes like, even
now. It has no taste, and your heart just becomes super fast when you drink it.
But I can drink a can of beer quite happily.
Though unrelated to alcohol, I almost died when filming the
CF. For a scene of climbing up a building, we got training in rock climbing
before coming to the set. However, the temporary set was not very well-built,
and we had to hold hands when we were on the roof. Between Woobin and I, we
even said stuff like, “Are we just going to die here like this?” The wind was
blowing strongly that we ended up doing the filming indoors on a set. To be
honest, I was so scared that it was like I lost ten years of my life up there.
VG: It is rumoured that you are a drama mania,
is it true?
LJS: I love watching dramas and it is my
favourite thing to do. Isn’t it funny? It was through watching “Full House”
that I gained my dream as an actor. I don’t pick and choose but watch almost
everything. Generally, I like sad and emotional dramas like “The World They
Live In” or “That Winter, The Wind Blows” and sometimes would cry when watching
it. Before I would focus on the plot without much other thinking, but now my
focus would shift onto the acting of other actors. It’s like my hobby has
become my work, kind of a pity really.
VG: Your participation in the Solid Homme
catwalk has become a hot topic, it’s really been a long time.
LJS: When the offer came to walk for the 25th
anniversary show, I was really conflicted. I’ve always said that I don’t want
to do modelling anymore, but focus on my acting career. I still feel the same
way now. But returning to the show was actually really good. I saw a lot of the
hyungs and dongsaengs I used to work with, and when we walked on the stage
together, something inside of me responded. Perhaps I was touched? I want to
meet up like that in the future, and no matter what, walk on the stage again at
least one more time.
VG: Your style of white shirt and jeans at some
events has also become a topic of discussion.
LJS: What happened was that I didn’t like the
clothes that the stylist has laid out for me, but some jeans and a white shirt
was just lying there, so I wore that. Sometimes you stand out more when you
wearing simpler clothes. Before I would try too hard to look cool and wear a
whole bunch of accessories, but now I would just wear whatever I feel like.
VG: You’re 25 years old now, in the prime of
your youth. It’s a period of changes, right?
LJS: Without noticing, I’ve come to the middle
of my 20s. I want to become a man who exudes a masculine charisma, both
personally or professionally. I think that if I would be even more charming if
could exude manliness, but I’m not at that stage yet. I know that. Perhaps the
young DiCaprio had this same frustration as well. So what should I do? No
matter how hard I think, I come to the conclusion that it is impossible for me
right now. A man’s worth starts when he is thirty years old, so I’ll look
forward to when that time comes. Ultimately, I want to become a unique and
irreplaceable actor.
VG: You have a lot of humorous thoughts and also
many things troubling you. How do you plan to spend the rest of your time here?
LJS: Actually, I was thinking about this while I
was swimming just now. I’m not the type to think only about playing when I
play, so I’ll probably go back to my room and just read scripts until I fall
asleep. I don’t really want to, but ultimately I will end up doing that. When
you’re not skilled enough, you have to work hard as recompense, so this level
of hard work is a must. It’s all for having a charismatic 30s! Wherever I can
get to in the future, that would the biggest comfort for my current self.
VG : ได้มาสัมภาษณ์ที่ลังกาวี ประเทศมาเลเซีย พร้อมกับคอกเทล “Monkey Funky” ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเรา มันเหมือนฝันเลย การถ่ายทำตลอดเมื่อวานทั้งวันคงต้องเหนื่อยมากแน่ แล้ววันนี้คุณได้ใช้เวลาทำอะไรไปบ้าง
LJS : ผมพักเหมือนฟู่-ววววว (เสียงบอลลูนถูกปล่อยลม) เหมือนจะนานมาแล้วที่ไม่ได้พักแบบนี้ ไปเที่ยวมาจนทั่วแล้วก็นอนตื่นสายมาก ๆ แต่ถึงจะพูดว่าสายมันก็ยังเช้าอยู่ดีนั่นแหละครับ ประมาณ 8.30 น. ได้ พอทานอาหารเช้าเสร็จก็กลับไปดู “One Piece” ที่ห้อง (ผมเพิ่งจะมาชอบการ์ตูนเรื่องนี้มาก ๆ ) แล้วหลังจากนั้นผมก็ไปนอนอ่านบท ไปว่ายน้ำ นอนอาบแดด ผมไม่ใช่คนที่จะดำได้ง่าย ๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ผิวเป็นสีแทน แล้วก็ไปอาบน้ำ ทานอาหารค่ำ แล้วตอนนี้ก็มานั่งดื่มคอกเทล นี่เป็นวันแห่งการพักผ่อนจริง ๆ เหมือนฝันเลยใช่มั๊ยล่ะ
VG : ทีมงานพูดว่า “ลีจงซอกไม่ได้แค่เหงื่อไหลธรรมดานะ เหงื่อของเขานี่ยังกะเขื่อนแตกเลย” แต่ตอนนี้คุณก็ดูดีนะ คุณจัดการมันยังไง
LJS : ผมคือตำนานของ “sweating guy(ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยเหงื่อ)” (หัวเราะ) (เข้าใจว่าจงซอกน่าจะพยายามล้อเลียน Sword guy นะคะ) ผมเหงื่อเยอะมากแล้วก็ไม่สามารถจะหยุดมันได้ด้วยสิ ผมลองมาหลายวิธีแต่ก็ไม่ได้ผลเลย ขนาดใช้ผ้าเช็ดทำความสะอาดเพื่อให้ตัวแห้งอยู่ตลอดเวลาก็ยังไม่ได้ผล เวลาที่ไปทำงานในที่ที่ร้อนแบบตอนนี้ผมก็จะพยายามเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ใน “No Breathing” ผมแสดงเป็นนักว่ายน้ำ ผมต้องควบคุมอาหาร ก็เลยไม่สามารถทานได้อย่างที่ใจต้องการ แม้ว่าอาหารที่นี่จะอร่อยมาก ๆ โดยเฉพาะกุ้งลายเสือที่ผมเพิ่งจะทานไปพวกมันอร่อยมากเลยอร่อยกว่าลอบสเตอร์ซะอีก
VG: หลังจากจบ School 2013 ใคร ๆ ต่างก็มุ่งความสนใจเกี่ยวกับงานที่คุณจะทำต่อไป อะไรที่ทำให้คุณเลือก “No Breathing” นี่เป็นงานแรกที่คุณจะได้เป็นพระเอกด้วยใช่มั๊ย
LJS : นี่เป็นครั้งแรกครับที่ผมจะได้เป็นนักแสดงนำเต็มตัว ผมได้บทมาตั้งแต่จบเรื่อง “Secret Garden” น่าจะประมาณสองปีแล้ว ผู้กำกับดูแลผมราวกับว่าผมเป็นน้องของเขาเอาใจใส่ผมอย่างดี นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมถึงยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้ทำงานนี้ แต่ว่าการฟิตหุ่นในช่วงเวลาสั้น ๆ ก็เหนื่อยมากเลยครับ
VG : คุณทานแค่กล้วยเป็นอาหารค่ำอย่างเดียว มันโอเคใช่มั๊ย
LJS : นอกจากนี้ผมก็อยู่ได้ด้วยมันหวานและเนื้ออกไก่ (หัวเราะ) จริงแล้วนอกจากการควบคุมอาหาร การออกกำลังกายและการว่ายน้ำนั้นเหนื่อยกว่ามากครับ ผมว่ายน้ำไม่เป็นครับ และผมก็ได้เรียนเพียงแค่ท่าฟรีสไตล์ ตอนนี้ผมจะไปสระว่ายน้ำตั้งแต่ห้าทุ่มถึงตีหนึ่งทุกวัน เพื่อหัดว่ายน้ำตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์ ผมจะทำได้มั๊ยนะ
VG : แค่มองดูรูปร่างของคุณเราก็คิดว่าคุณน่าจะเกิดมาเพื่อเป็นนักว่ายน้ำแล้วนะ ฉันได้ยินมาว่าคุณมักจะไปที่จอมอนิเตอร์เพื่อตรวจสอบการแสดงของคุณเสมอ การได้มองเห็นตัวเองจากมุมนั้นเป็นยังไงบ้าง
LJS : ครับ ผมได้แสดงในซิทคอมและเป็นพิธีกรมาก่อน สำหรับผมแล้วคนทั่วไปไม่ได้มองผมในฐานะนักแสดง ผมก็เลยไปโรงเรียนเพื่อที่จะฝึกฝนการแสดงเหมือนกับการลับดาบให้คม มันคงจะมากเกินไปที่จะหวังว่าคนอื่นจะมองผมในฐานะนักแสดงที่ยอดเยี่ยม แต่สิ่งที่ผมต้องการมากที่สุดคือการได้รับการยอมรับในฐานะนักแสดงสักนิดก็ยังดี
อย่างที่คุณรู้ ละครประสบความสำเร็จมาก หลังจากนั้นผมก็ได้รับข้อเสนอมากมาย ทั้งหมดเป็นบทนักเรียนไฮสคูล ผมปรารถนาที่จะแสดงด้านที่แตกต่างในงานชิ้นต่อไปของผม ผมก็เลยค่อนข้างจะกังวลเกี่ยวกับบทบาทที่จะแสดง ถึงจะเป็นอย่างนั้นเวลาที่คุณคิดเกี่ยวกับมุมมองที่แตกต่างออกไป ก็จะพบว่าไม่มีช่วงใดในชีวิตของคุณที่จะทำตัวให้มีคุณค่ามากเท่ากับการแสดงเป็นวัยรุ่นในช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ ถ้าหากผมไม่แสดงบทพวกนั้นในตอนนี้แล้วจะได้แสดงเมื่อไหร่ ผมอยากจะแหกกฎ แล้วเตรียมใจให้พร้อมกับสิ่งที่ผมสามารถทำได้ดีที่สุดตอนนี้และค่อย ๆ เพิ่มพูนทักษะของตัวเองไปเรื่อย ๆ แม้จะมีความผิดพลาดมากมายแต่ผมก็กำลังจะเติบโต มีหลาย ๆ สิ่งที่ผมได้ทำแทบจะไม่ได้ใน “High Kick” แต่มันง่ายขึ้นใน School 2013
VG : คุณได้ร่วมแสดงในภาพยนตร์ “The Face Reader”และละคร “I Can Hear Your Voice” ที่เพิ่งเริ่มการถ่ายทำ ดูเหมือนว่าคุณกำลังได้รับความนิยม
LJS : ใครจะไปรู้ล่ะ มันอาจจะเป็นแค่ความนิยมที่เหมือนกับฟองสบู่ก็ได้ครับ ต้องรอดูก่อนครับ (หัวเราะ) ใน “The Face Reader” ผมเล่นเป็นลูกชายของขุนนางที่ตกอับ และพยายามจะกอบกู้เกียรติยศศักดิ์ศรีให้กับวงศ์ตระกูล เสื้อผ้าของผมเหมือนกับขอทานเลยครับ พ่อของผมคือหมอดูที่ต้องการจะให้ชีวิตแบบมนุษย์ปกติแต่ก็เป็นไปได้ยาก นี่ผมกำลังจะสปอยล์ใช่มั๊ย ผมต้องหยุดพูดสินะ
ในฉากแรกที่ผมถ่าย ผมต้องถูกรุ่นพี่ซองคังโฮตบหน้า เราถ่ายทำนานมากเพื่อให้สมจริง ผมคิดว่าผมโดนตบไปสักยี่สิบครั้งได้ บางทีที่โดนตบผมก็หลบโดยอัติโนมัติมันก็เลยทำให้ยากที่จะแสดงความรู้สึกเจ็บปวดออกมาให้สมจริง แต่ความอยากลำบากที่ผมอดทนนี้จะแสดงออกมาบนหน้าจอว่ามันดีเพียงใด ในละครผมเล่นเป็นพวกเหนือธรรมชาติ บทที่ผมอยากเล่นมาตลอด เป็นโปรเจคที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ
VG : แม้ว่าคุณจะดื่มไม่ได้แต่คุณก็สามารถถ่ายทำโฆษณาเกี่ยวกับเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ได้ มีอะไรที่น่าสนใจระหว่างที่ถ่ายทำมั๊ย
LJS : จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์เป็นยังไง มันไม่มีรสชาด แล้วก็ทำให้หัวใจของคุณเต้นเร็วเวลาที่ดื่มมันเข้าไป แต่ผมก็สามารถดื่มเบียร์สักกระป๋องได้แบบสบาย ๆ นะครับ
นอกเหนือจากแอลกอฮอลล์แล้ว ผมก็เกือบจะตายตอนที่ถ่ายทำโฆษณา ซีนที่เราต้องปีนหน้าผาจำลอง เราได้รับการเทรนก่อนที่จะถ่ายทำ แต่ถึงอย่างนั้นฉากก็ถูกสร้างขึ้นมาไม่ดีเท่าไหร่ เราต้องใช้มือเกาะที่ฝาผนัง ตอนนั้นเองที่ผมกับวูบิน พูดกันว่า “นี่เราต้องมาตายที่นี่แบบนี้เหรอ” ลมพัดแรงมากเลยครับทั้งที่เราถ่ายทำกันในโรงถ่าย พูดจริง ๆ เลยนะ ผมกลัวมาก ๆ เลยมันเหมือนว่าอายุผมหายไปสักสิบปีเลยล่ะตอนที่อยู่ตรงนั้น
VG : มีข่าวลือว่าคุณเป็นพวกคลั่งละคร จริงหรือเปล่า
LJS : ผมรักการดูละคร มันเป็นสิ่งที่ผมชื่นชอบมาก นี่ไม่ตลกใช่มั๊ย ผมฝันอยากเป็นนักแสดงเพราะผมดู “Full House” ผมไม่เลือกหรอกว่าจะดูเรื่องอะไร ผมดูหมดทุกเรื่องเลย จริง ๆ แล้วผมชอบหนังเศร้าใช้อารมณ์แบบ“The World They Live In” หรือไม่ก็ “That Winter, The Wind Blows” แล้วบางครั้งก็ร้องไห้เพราะได้ดูมัน ก่อนหน้านี้ผมจะให้ความสำคัญกับพล๊อตเรื่องมากกว่าอย่างอื่น แต่ตอนนี้ผมให้ความสนใจไปที่บทบาทการแสดงของนักแสดง มันเหมือนว่างานอดิเรกได้กลายมาเป็นงานจริง ๆ นี่มันน่าเศร้านะเนี่ย
VG : การที่คุณไปเป็นส่วนหนึ่งของการเดินแบบให้กับ Solid Homme ได้กลายเป็นประเด็นร้อน นานมาแล้วใช่มั๊ยที่ทำแบบนั้น
LJS : ตอนที่ได้รับคำเชิญให้ไปเดินแบบเนื่องในโอกาสครบรอบ 25 ปี ที่จริงแล้วผมค่อนข้างสับสนครับ ผมมักจะพูดอยู่เสมอว่าผมไม่อยากจะทำงานนายแบบอีกแล้ว อยากจะมุ่งมั่นกับการเป็นนักแสดง ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกแบบนั้น แต่การกลับไปยืนตรงนั้นอีกครั้งมันทำให้ผมรู้สึกดีมาก ๆ ผมได้เจอกับพี่ ๆ และรุ่นน้องมากมายที่เคยทำงานด้วย แล้วตอนที่เราเดินไปด้วยกัน เหมือนว่าบางอย่างในตัวผมถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา ผมคงจะสัมผัสถึงมันได้ล่ะมั๊ง ผมอยากจะทำแบบนั้นอีกในอนาคต ไม่ว่าจะยังไงก็อยากจะเดินบนเวทีอีกสักครั้ง
VG : ด้วยสไตล์การแต่งตัวด้วยเชิ้ตสีขาวและยีนส์ตอนที่คุณไปร่วมงาน ๆ หนึ่งก็ยังได้กลายมาเป็นประเด็นร้อนที่คนพูดถึงกันอีกด้วย
LJS : ไม่มีอะไรหรอกครับผมก็แค่ไม่ชอบเสื้อผ้าที่สไตลิสต์หามาให้ แล้วยีนส์กับเสื้อเชิ้ตสีขาวก็วางอยู่แถวนั้น ผมก็เลยสวมมันซะ บางครั้งคุณก็สามารถโดดเด่นขึ้นมาได้เพียงแค่สวมเสื้อผ้าเรียบ ๆ ก่อนหน้านี้ผมเคยพยายามอย่างนักที่จะดูดีแล้วก็ตะบี้ตะบันสวมเครื่องประดับมากมาย แต่ตอนนี้ผมก็แค่สวมอะไรก็ได้ที่ผมชอบ
VG : ตอนนั้นคุณอายุ 25 แล้ว เป็นผู้ใหญ่โดยสมบูรณ์แล้ว มันเป็นช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงใช่มั๊ย
LJS : ผมมาสู่ช่วงกลางของวัยยี่สิบโดยที่ไม่รู้ตัวเลย ผมอยากจะเป็นผู้ชายที่เปล่งประกายความมีเสน่ห์แบบผู้ชายออกมาไม่ว่าจะแบบเป็นกันเองหรือในฐานะมืออาชีพ ผมคิดว่าผมจะมีเสน่ห์มากกว่านี้ ถ้าสามารถแสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็งที่ผมมี แต่ตอนนี้ผมคงยังไปไม่ถึงขั้นนั้น ผมรู้ดี บางทีดิคาปริโอ(น่าจะหมายถึงลีโอนาโด ดิคาปริโอนะคะ)ตอนที่ยังเด็กเขาก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกัน แล้วอะไรที่ผมควรจะทำ ไม่ว่าจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าผมจะยังเป็นแบบนั้นไม่ได้ในตอนนี้ ชีวิตของผู้ชายจะเริ่มขึ้นเมื่อตอนอายุสามสิบ ดังนั้นผมจะรอเมื่อเวลานั้นมาถึง และท้ายที่สุดแล้วผมก็อยากจะเป็นนักแสดงที่ไม่เหมือนใครและเป็นคนที่ไม่มีใครมาทดแทนได้
VG : คุณช่างเปี่ยมไปความคิดตลก ๆ แล้วก็ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คอยรบกวนจิตใจคุณ คุณวางแผนที่จะใช้เวลาที่เหลืออย่างไรบ้าง
LJS : ที่จริงแล้วผมเพิ่งจะคิดเรื่องนี้ตอนที่ผมกำลังว่ายน้ำเมื่อกี้นี่ ผมไม่ใช่คนประเภทที่จะคิดเกี่ยวกับการแสดงแค่เวลาที่แสดง
ผมก็เลยมักจะกลับไปที่ห้องแล้วก็อ่านบทจนกระทั่งหลับไป ผมก็ไม่ได้อยากจะเป็นแบบนั้น แต่มันก็ลงเอยแบบนั้นทุกที เวลาที่คุณยังไม่มีความสามารถมากพอ คุณก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นเพื่อเป็นการทดแทน และการทำงานหนักขนาดนี้ทั้งหมดก็เพื่อที่จะได้มีเสน่ห์ในวัย
30 อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับปัจจุบันของผมในตอนนี้
Source: Vogue Girl
Eng trans: hitoritabi@tumblr.com
Eng trans: hitoritabi@tumblr.com
Thai trans : @Bua2be
Please take out with full credit.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น